Anı yaşamak olmasaydı şu anda hayatta olmazdım herhalde. Yaşamak için bir sebep gerek; bir gülüş, bir bakış, bir sözcük yeter bize.
Artık en çok şimdiki zamanı seviyorum iyi ki şimdiki zaman var. Geçmişe takılıp kalmak ve gelecek kaygısı obsesif bir kadın yapıyor beni. Kendime işte o zaman tahammül edemiyorum. Şimdiki zaman öyle midir? Kısacık zaman dilimlerinden oluşur biz "an" deriz, ne güzeldir anı yaşamak ve kısacık zamana neler sığmaz ki korkunç acılar, unutulmayacak mutluluklar, tanımlanamayan duygular...
Şimdiki zamanda oldu her şey ama her şey yeni kararlar aldım, yeni bir adam tanıdım, acıktım, uyudum, uyandım, yemek yedim, aşık oldum, nefret ettim, okudum, konuştum, baktım, duydum duyduklarıma inanamadım, saçmaladım saçma şeyleri de severim bu arada.
Şimdiki zamanda bir çok şey yaşarsın hissedersin bazılarını anlamlandıramazsın. Bazı şeyler var ki asla asla anlatılmıyor. Yeni birisiyle karşılaşırsın aslında çok iyi bilirsin ki bir daha karşılaşman imkansızdır. Evlidir, sevgilisi vardır, aşka tövbe etmiştir, sevgilisinden yeni ayrılmıştır acı çekiyordur ya da senden daha önemli işleri vardır ve seninle ilgilenmez. Bunu bilirsin, bilirsin de gene de etkilenirsin ses tonundan, bakışlarından, kurduğu cümlelerden, sanki onu yıllardır tanıyor gibisindir. Öyle bir enerji akışı olur ama umursamazsın, önemsemezsin ama bir başka zaman daha olağan şartlarda karşılaşsaydık nasıl olurdu diye aklına gelir. Sözünü etmek istediğim tam olarak bu değil. Yeni bir adam yeni bir kadın tanırsın bazı şeyleri içindeki deliye anlatamazsın tıpkı bir çocuğa imkansız kelimesini antamaya çalışmak gibi ya da beş yaşında olup da bir oyucağa el uzatmaya o oyuncağın bir başkasının malı çıkmasına benzer.
Ama insan karşına çıkan her insandan etkilenmez nerede ne zaman ve kimin yazdığını bilmediğim şu yazı yetişiyor imdadıma:
"Benim için yalnız çılgın insanlar önemlidir, yaşamak için çıldıranlar, konuşmak için çıldıranlar, kurtarılmak için çıldıranlar, aynı anda birden fazla şeyi arzulayanlar, hiç esnemeyn , beylik laflar etmeyen, yıldızların arasında örümcekler çizerek patlayan ve en ortalardaki mavi ışığı görenlere "vay canına" derdirten o muhteşem sarı patlayıcılar gibi yanan yanan insanlar..."
Bilmem anlatabiliyor muyum?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder