6 Mayıs 2011 Cuma

Bulmadan Aramak

Ölüdür bu vücut, ruhumun cesedidir bu ten bu beden; nefes alışlarım gülüşlerim yanıltmasın sizi bir bilmeceyi çözer gibi bir gizi arar gibi, sanki tüm insanlar gizli bir örgütten bana gerçeği açıklamıyorlar bir ben miyim bilmeyen, görmeyen göremeyen aramaktan yorulduğum vakit bulmayı öğrenebilir miyim dersiniz. Bulduğum vakit her şeyimi kaybetmekten ölesiye korkuyorum ama bu merak peşimi bırakmıyor ki normal bir insan gibi hayatıma devam edeyim. Sizden tanımlar bekliyorlar. Evet anlatabilir insan tanımlar yapabilir adını koyabilir. Adını koyduğu anda yitireceğini bilse adını koyar mı hiç? Nereden bilsinler ama bilmiş bilmiş yaşamıyorlar mı?..ne olduğunu değil ne olmadığını biliyorlar. Elbet benim de bildiklerim hem var hem yok üstelik beklemesini bilirim. Ben bunları niye yazıyorum?..savunmaya geçiyor insan. Beklerken minimalist yaşamayı öğreniyorsun. Minimalist yaşarken mutlu olmayı öğreniyorsun. Ben bir insanseverim. Çünkü insan hem az hem çok şeydir. Her şeyi bildiğini sanan orta yaşa gelmiş ukala biriyle konuşmaktansa çocuklarla ve ihtiyarlarla konuşmayı daha çok severim. Ahkam kesmeyen, ahlak dersi vermeyen insanlara ihtiyacım var. Oysa herkes kendi düşüncesinin en iyisi olduğuna inanıyor ve tüm bu düşünceler birleşince ortaya korkunç bir şey çıkıyor. Asla asla en iyi düşünce benimkidir demem. Hep bir yanılma payı veririm. Savaş, yoksulluk, öldürülen masum insanlar, açlık halen çözülememiş dünyanın berbat sorunları karşısında benim rolüm ne?..benim suçum ne? Yine de düşünüyor insan.
Tek bir gerçek için bile ömrümü veririm.

2 yorum:

Ebru dedi ki...

Anlamaya uğraşmaktan yoruldum ben. Çok hem de. Sıra sıra kapıları çeke çeke gitmem lazım

lijepa djevojkaa dedi ki...

Eğer giderken kendimi de götüreceksem pek bir şey değişmez ama bir kere gitmek gerek. Gitmeden bilemezsin.