18 Temmuz 2011 Pazartesi

Kafamın İçindekiler



Başkalarının düşüncelerine bu kadar önem verirken ve beynimin içi bu düşüncelerle doluyken gerektiği zaman kendime ait düşünceleri bu düşüncelerin arasından nasıl kurtaracaktım?

Kafamdaki düşüncelerin ne kadarı bana ait?

Kafamın içi sorularla dolu; ben bir makine değilim ve her soruya cevap veremem.

Bir başkası olsaydım; bir başkası olmaya çalışırken kendimi kaybettim ne kendim kalabildim ne de başkası olabildim.

Herkes gibi bekliyordum neyi beklediğimi bilmiyordum ama beklemem gerektiğini biliyordum. İçimde bir his var. Belki bir mucize olur her şey ama her şey değişir.


-Beklediğime değer mi?

-Gelene bağlı.

-Beklenen gelir mi?

-Bu saatten sonra gelmese de olur.

1 yorum:

muvazzaf sergerde dedi ki...
Bu yorum yazar tarafından silindi.