Geçen gece"Benim uykum geldi, senin gelmedi mi?" şeklinde ki soruma henüz yedi yaşında ki kızım "Anne gençlerin uykusu gelmez, benim gelmedi.Ama sen yaşlanıyorsun onun içi uykun geliyor."dedi.
Eğer ki evlat sahibi iseniz yılların geçtiğini ve artık eskisi kadar genç olmadığınızın farkına varıyorsunuz.Ya da bunu size hatırlatıyor bir şeklilde çocuğunuz.Boyu uzuyor, düşünceleri şekilleniyor,artık sizi beğenmez eleştirir oluoyr, boyu boyunuza yaklaşıyor, çamaşırları sizin çamaşırlarınızla karışmaya başlıyor.
Çocuğunuz olmadan önce bir yıl geçmiş olsa anlamı pek yoktu.Ama çocuğunuz olduğunda bir yıl ne kadar önemlidir.Mesela anaokuluna başlar.Bu sizin için ne büyük bir mutluluktur.Yıllar ne çabuk geçmiştir.Oysa henüz karnınızın içindeyken dokuz ay bir türlü geçmek bilmemişti ya...
Sene bir yıl daha attığında ilkokula başlayaaktır ve derken kızımın ikinci sınıfa başlaması gibi,üç, dört, beş bu böyle gider.
Siz işte o zaman anlarsınız ki asla zamana karşı konulmuyor çaresiz boyun eğiyorsunuz.O ana kadar sorduğunuz bir çok soruya artık cevap aramaz oluyorsunuz.
Zaten çocuğunuzla ilgilenirken buna fırsat kalmıyor gibi.Okul sorunları, desleri arkadaş ilişkileri derken kendi derdini unutuyor insan kimi zaman.
Evlat yetiştirmeni bu kadar zor olduğunu bilmiyordum.Bir insan yetiştiriyorsunuz, karakteri, düşünceleri, hayata bakışı, duruşu hep sizden etkilenecek ne tuhaf.Kurduğunuz her cümle onun bilinçaltında kalacak.Beyin hiç bir zaman hiç bir şeyi unutmuyor.Bu yüzdendir kızımla konuşurken hep dikkat ederim.Onun kendine olan özgüvenini sarsmamaya yıpratmamaya dikkat ederim.
Bilmiyorum sadece gözlerimin önünde büyüyor, o büyüyor ben bakıyorum, o konuşuyor ben susuyorum, o güldükçe ben mutlu oluyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder