Cümle kuramıyorum bugünlerde. Oysa kelimeler orada duruyor. Kelimeler gitmez, terketmez seni aklını yitirmediysen tabii.
Belki giden yitirdiğim başka şeyler vardı. Yerine yenisini koyamadığımız şeyler gibi. Bilmiyorum.
Sonra onun yanına biraz yaklaşınca leş gibi kahve kokuyorsun dedi. Sabah sabah bu kadar kahve içecek ne vardı sanki. Gene de kahve içmeyi seviyordum; sevdiğim çok şey vardı.
Anlayamamıştım. Beni mi yoksa kahve kokusunu mu sevmiyordu? Bilmiyorum; bilmediğim çok şey vardı.
Bilmemek iyidir. Çünkü bazı şeyleri bildiğinde ona olan eski ilgin birden azalır.
Sonra ben kahve içmeye devam ettim o ise uzak durmaya. Hayat devam ediyor işte.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder